Różaniec jako modlitwa odmawiana indywidualnie jest znany od wieków. Jego początki sięgają czasów średniowiecza. Gdy w XII wieku zaczął rozprzestrzeniać się zwyczaj odmawiania Zdrowaś Maryjo zaczęto propagować tzw. Mały Psałterz Maryi, czyli 150 – krotne odmawianie Pozdrowienia Anielskiego. Ten rodzaj modlitwy przypisuje tradycja św. Dominikowi Guzmanowi. Jemu to, według legendy, sama Matka Boża miała wręczyć różaniec. Taki był początek modlitwy różańcowej.
W XV wieku prostą recytację Zdrowaś Maryjo połączono z medytacją wydarzeń z życia Jezusa i Maryi. Później każde dziesięć „Zdrowasiek” przedzielono modlitwą Ojcze nasz. Dołączono też modlitwy wstępne w intencji Ojca Świętego. Tak ukształtowany Różaniec przetrwał do naszych czasów. Do niedawna składał się z 15 tajemnic ujętych w trzy części: bolesną, radosną i chwalebną.
Oprócz Różańca odmawianego indywidualnie zaistniała forma modlitwy wspólnotowej. W latach trzydziestych XIX wieku najbardziej popularną wspólnotę modlitewną stanowił Żywy Różaniec, założony przez Paulinę Jaricot w 1826r., a zatwierdzony przez papieża Grzegorza XVI w breve z 1832r. Paulina Jaricot ( dziś sługa Boża ) zorganizowała 15 – osobowe grupy nazwane „żywymi różami”. Każda z osób tworzących piętnastkę – „różę” zobowiązywała się do rozważania codziennie przez miesiąc jednej tajemnicy, z zatem wszyscy razem odmówili cały Różaniec złożony z piętnastu tajemnic. Papież Leon XIII w breve z 13 czerwca 1881r. napisał m. in.: „Paulinie Jaricot zawdzięczamy szczęśliwy pomysł rozdzielenia wśród piętnastu osób piętnastu dziesiątków Różańca. W ten sposób … cudownie rozpowszechniła i uczyniła nieustanną modlitwę do Matki Bożej.” Żywy Różaniec ma już 181 lat. Pod koniec XIXw. rozpowszechnił się także w Polsce. Wspólnoty różańcowe zaistniały w wielu parafiach i cieszyły się aprobatą biskupów i kapłanów.
Nasza Parafia pw. Ducha Świętego należy do najmłodszych w Ostrowie Wielkopolskim. Powstała 27 sierpnia 1995r., po wydzieleniu pewnej części miasta ( położonej za torami kolejowymi ) z Parafii pw. św. Antoniego. To niecodzienne wydarzenie – kościół przyszedł do nas, gdyż znalazł się w centrum naszej dzielnicy, sprzyjało ożywieniu życia religijnego. Zaczęły się tworzyć grupy modlitewne, a między innymi Koła Żywego Różańca Niewiast i Mężczyzn. Wiele osób należało dotąd do rodziny różańcowej w dawnej parafii. Wśród nich byli również zelatorzy i zelatorki, którzy z łatwością zdołali utworzyć 7 „róż” skupiających niewiasty i 6 „róż” do których należeli mężczyźni. Opiekę nad wspólnotą Żywego Różańca objął ks. proboszcz Maciej Wyzujak. Z inicjatywy aktywnie działających członkiń udało się utworzyć następnych 5 „róż” niewiast.
Rozpoczynając 25. rok swojego pontyfikatu, Jan Paweł II w liście apostolskim zatytułowanym „Różaniec Dziewicy Maryi” ogłosił Rok Różańca (okres od października 2002r. do października 2003r.). Ojciec Święty wprowadził nową część Różańca, tajemnice światła, uwzględniające lata publicznej działalności Pana Jezusa, „aby różaniec w pełniejszy sposób można było nazwać streszczeniem Ewangelii”. Odtąd cały Różaniec liczy 20 tajemnic, czyli żywe „róże” składają się z 20. osób. W związku z tym zaistniała potrzeba dokonania pewnej reorganizacji, aby każda „róża” była 20 – osobowa. Na chwilę obecną Wspólnota Różańcowa naszej parafii liczy 10 „róż” niewiast i 4 „róże” mężczyzn.
Koła Różańcowe niewiast i mężczyzn posiadają swoje widome znaki – chorągiew i sztandar. Zostały one ufundowane z ofiar członków wspólnoty różańcowej. Chorągiew niewiast poświęcił ks. Proboszcz 30.05.1999r., natomiast sztandar mężczyzn - ks. bp Teofil Wilski, który przybył do parafii z okazji przyjęcia sakramentu bierzmowania przez 90. młodych parafian we wrześniu tego samego roku. Odtąd chorągiew i sztandar towarzyszą wiernym w czasie uroczystości parafialnych ( a także międzypafialnych ), w czasie Mszy św. jubileuszowych, czy w uroczystościach pogrzebowych członków wspólnoty różańcowej.
Dla uczczenia Świętego Roku Wielkiego Jubileuszu Odkupienia ( 2000r. ) zostały wprowadzone w naszym kościele wspólnotowe modlitwy różańcowe każdego 16. dnia miesiąca. Wybór tej daty był nieprzypadkowy, gdyż miała być przypomnieniem dnia wyboru ks. kardynała Karola Wojtyły na Stolicę Piotrową. Różaniec prowadzony jest przemiennie w kolejnych miesiącach przez niewiasty lub mężczyzn w intencji Papieża, Kościoła, Ojczyzny, w naszych osobistych sprawach oraz za zmarłych czcicieli Matki Bożej Różańcowej.
Naszym moralnym zadaniem powinna być również modlitwa o beatyfikację sługi Bożej Pauliny Jaricot. Przez wstawiennictwo Maryi prośmy Boga o cud potrzebny do ogłoszenia założycielki Żywego Różańca – błogosławioną.
Wspólnota Żywego Różańca uroczyście obchodzi święto swojej Patronki w dniu 7 października. Centralną częścią tej uroczystości jest Msza św. sprawowana w intencji żywych i zmarłych osób z rodziny różańcowej, poprzedzona modlitwą różańcową. Po uroczystości w kościele, w dużej sali Domu Parafialnego odbywa się spotkanie przy herbacie i ciastku. Omawiane są bieżące sprawy z życia parafii.
W okresie Bożego Narodzenia wspólnota gromadzi się na spotkaniu opłatkowym. Po złożeniu życzeń przez ks. Opiekuna i łamaniu się opłatkiem następuje przedstawienie sprawozdania z całorocznej działalności Kół Żywego Różańca. Swoisty nastrój rodzinny wprowadza śpiewane kolęd. Przy herbacie i ciastku jest okazja do wymiany swoich spostrzeżeń dotyczących działalności wspólnoty. Wtedy też następuje rozdanie członkom Żywego Różańca kartek z wyznaczonymi tajemnicami różańcowymi na każdy miesiąc całego bieżącego roku. Cennego materiału do formacji duchowej i intelektualnej dostarcza prasa katolicka, a szczególnie miesięcznik Różaniec.
Wszystkich chętnych parafian zapraszamy do naszej wspólnoty modlitewnej.
Odmówienie 10 „Zdrowasiek” nie zabiera dużo czasu, a daje pożytek duchowy tak wielki, jak rozważenie całego RÓŻAŃCA!